De leiders van de beschaving zijn zo iconisch als de beschavingen zelf. De benadering van Firaxis om de vertegenwoordiger van elke natie te kiezen, is in de loop der jaren aanzienlijk geëvolueerd. Laten we het rooster van Civilization VII en hoe het leiderschap opnieuw definiëren.
← Keer terug naar Sid Meier's Civilization VII Hoofdartikel
Civ VII definieert opnieuw wat het betekent om een leider te zijn
Beschavingsleiders zijn sinds zijn oprichting een integraal onderdeel van de serie, waardoor zijn kernidentiteit wordt gevormd. Elke leider belichaamt zijn beschaving en wordt net zo cruciaal voor gameplay als de beschaving zelf. Hoewel hun rol constant blijft, is de weergave van leiders gediversifieerd en geëvolueerd bij elke aflevering, waardoor het concept van leiderschap en de impact ervan op gameplay is verfijnd.
Deze verkenning duikt in de geschiedenis van de beschaving en onderzoekt de evolutie van zijn leiderrooster, de veranderingen in elke iteratie en hoe beschaving VII op unieke wijze leiderschap opnieuw definieert.
Vroege beschaving: een club van superkrachten
De originele beschaving bevatte een relatief eenvoudig rooster in vergelijking met latere games. De meeste waren wereldwijde superkrachten van de vroege jaren 1990 en historische oudheid. Met beperkte ontwerpbereik en technische mogelijkheden omvatte het spel slechts 15 beschavingen, met gevestigde machten zoals Amerika, Rome, Griekenland, Japan, China, Frankrijk, Egypte en Rusland. Leiderschap was eenvoudig - leiders waren historische staatshoofden. De selectie gaf prioriteit aan algemeen herkende cijfers.
Dit resulteerde in leiders als Abraham Lincoln, Tokugawa Ieyasu, Mahatma Gandhi en Julius Caesar, naast meer controversiële keuzes zoals Mao Zedong en Joseph Stalin. Elizabeth I was de enige vrouwelijke leider. Deze aanpak was, hoewel eenvoudig, een product van zijn tijd. De evolutie van de serie bracht echter snel belangrijke veranderingen teweeg.
Civilization II via V: uitbreiding van diversiteit en creativiteit
Civilization II breidde het rooster uit en omvatte minder bekende bevoegdheden zoals de Sioux. Belangrijk is dat het een afzonderlijk vrouwelijke leider -selectie heeft geïntroduceerd en alternatieve keuzes voor elke beschaving biedt. De definitie van "leider" verbreedde, die invloedrijke figuren omvatte buiten de staatshoofden. Sacagawea (Sioux) en Amaterasu (Japan) illustreren deze verschuiving.
Civilization III, terwijl hij het afzonderlijke vrouwelijke selectie verwijderde, integreerde meer vrouwelijke leiders in het hoofdrooster (zes in totaal). Joan of Arc verving Napoleon voor Frankrijk en Catherine de Grote verving Stalin voor Rusland.
Door Civilization IV en V breidde het rooster aanzienlijk uit en de definitie van leiderschap is verder uitgebreid. Revolutionairen, generaals, hervormers en zelfs consorts werden gebruikelijk. Traditionele leiders werden vervangen of aangevuld; Wu Zetian verving Mao Zedong voor China, en zowel Victoria I als Elizabeth I vertegenwoordigden Engeland. De focus verschoof van uitsluitend krachtige en beroemde figuren naar een meer inclusieve weergave van de mensheid.
Civilization VI: Karakterisering en creativiteit bloeien
Civilization VI zag een bloei van karakterisering, diversiteit en creativiteit. Leiders werden afgebeeld als gestileerde geanimeerde karikaturen. De introductie van leider -persona's - alternatieve versies die de nadruk leggen op verschillende aspecten van de persoonlijkheid of regel van een leider - bood verschillende speelstijlen aan. Minder bekende cijfers van minder prominente beschavingen werden opgenomen.
Lautaro (Mapuche), Bà Triệu (Vietnam) en koningin Gorgo (Sparta) zijn opmerkelijke voorbeelden. De focus verschoof van de hele erfenis van een leider naar specifieke hoofdstukken van hun leven, waarbij de aanpak van Civ VII voorafschaduwde. Meerdere leideropties voor beschavingen zoals Amerika (Lincoln, Roosevelt) en China (Qin Shi Huang, Wu Zetian, Yongle) werden geïntroduceerd. Leider Personas voegde verdere diversiteit toe aan het rooster (Catherine de Medici, Theodore Roosevelt, Harald Hardrada, Suleiman en Victoria).
Civilization VII: frisse gezichten en unieke leiders
Civilization VII vertegenwoordigt het hoogtepunt van de evoluerende leiderselectiefilosofie van Firaxis. Het beschikt over het meest diverse en creatieve rooster tot nu toe, met onconventionele leiders, meerdere persona's en zorgvuldig samengestelde keuzes voor verschillende speelstijlen. Een mix-and-match-aanpak maakt minder bekende cijfers in staat om centraal te staan.
Harriet Tubman, de Amerikaanse abolitionist, is een goed voorbeeld en vult de spymasterniche. Niccolò Machiavelli, bekend om zijn diplomatieke geschriften, is een andere onverwachte toevoeging. José Rizal van de Filippijnen ontvangt eindelijk vertegenwoordiging, gericht op diplomatie en verhalende gebeurtenissen.
Meer dan bijna 30 jaar is de beschaving geëvolueerd van een spel over superkrachten naar een diverse weergave van de mensheid. De definitie van leiderschap is dramatisch veranderd, maar het belang van leiders blijft centraal. De toekomst ziet misschien dat hedendaagse leiders omvatten, maar voor nu is het rooster van Civ VII een rijk tapijt van historische figuren.
← Keer terug naar Sid Meier's Civilization VII Hoofdartikel
Sid Meier's beschaving vii soortgelijke spellen
