Tijdens de Dice -top in Las Vegas bespraken de Naughty Dog's Neil Druckmann en Sony Santa Monica's Cory Barlog het doordringende thema van twijfel in game -ontwikkeling. Hun uurlange gesprek had betrekking op persoonlijke onzekerheden, het herkennen van levensvatbare ideeën en de uitdagingen van vervolg. Eén doelgroepvraag over karakterontwikkeling in meerdere games wekte een verrassend antwoord van Druckmann op: hij is niet van plan vervolg. Hij richt zich intens op het huidige project en behandelt elke game als een zelfstandige ervaring. Elke vervolgideeën zijn spontaan en komen organisch voort uit onopgeloste elementen of karakterbogen. Hij legde uit dat als het verhaal van een personage compleet aanvoelt, hij niet bang is om hun reis af te sluiten. Deze benadering, verduidelijkte hij, strekt zich uit tot al zijn projecten, behalve de laatste van de Amerikaanse tv-show, die een vooraf bepaalde multi-seizoensboog heeft. Zijn proces omvat het herzien van eerder werk, het identificeren van onopgeloste threads en het verkennen van nieuwe richtingen voor personages. Als er geen dwingende nieuwe richting naar voren komt, vraagt hij zich aan de levensvatbaarheid van het voortzetten van de serie.
Druckmann contrasteerde zijn aanpak met Barlog's, die zorgvuldig met elkaar verbonden elementen in meerdere games plannen, soms een decennium omspanning. Terwijl Barlog deze langetermijnplanning creatief vervult, erkende hij de enorme stress en het potentieel voor conflict met zich ontwikkelende teams en perspectieven. Druckmann gaf toe dat hij het vertrouwen mist om zo ver vooruit te plannen, en er de voorkeur aan om zich te concentreren op de onmiddellijke taken die voor de hand zijn.
Het gesprek verschoof naar de emotionele tol van spelontwikkeling, waarbij Druckmann zijn passie voor het vertellen van games en de betekenis ervan in zijn leven de deelde, in navolging van een sentiment dat wordt gedeeld door acteur Pedro Pascal. Hij erkende de intense stress, inclusief het omgaan met negativiteit en zelfs doodsbedreigingen, maar benadrukte de lonende aspecten van samenwerken met getalenteerde individuen.
Druckmann stelde vervolgens een vraag aan Barlog over het verzadigingspunt in een veeleisende carrière, verwijzend naar de recente pensionering van TED Price. De reactie van Barlog was openhartig en onthullend en beschreef de meedogenloze drive die makers ertoe aanzet constant nieuwe uitdagingen na te gaan, zelfs na het bereiken van aanzienlijk succes. Hij vergeleek het met een eindeloze cyclus, waar het bereiken van één top slechts een hogere berg onthult om te veroveren. Deze interne dwang, legde hij uit, overschrijft vaak de wens om prestaties te pauzeren en te waarderen.
Druckmann weergalmde het sentiment van Barlog, maar met een meer afgemeten perspectief, en benadrukte de uiteindelijke creatie van kansen voor anderen terwijl hij geleidelijk zijn betrokkenheid bij dagelijkse operaties vermindert. Hij stelt zich een toekomst voor waarin hij een stap terug kan doen, waardoor anderen de uitdagingen en kansen kunnen omarmen die hij achterlaat. Barlog concludeerde in een humoristische wending het gesprek door grapjes zijn eigen pensioen aan te kondigen in reactie op de reflecties van Druckmann.
