Doom serisi ve metal müzik her zaman iç içe geçti ve herhangi bir kıyamet film müziğinin ilk notundan veya oyunlara nüfuz eden ikonik şeytani görsellerin ilk notundan görülen simbiyotik bir ilişkiyi paylaştı. Doom'daki alevler, kafatasları ve şeytani varlıkların görüntüleri, geçmiş veya şimdiki bir demir kızlık sahne kurulumunu anımsatıyor. Bu bağlantı, serinin oyununun yanında gelişti ve her iki unsur da Doom'un 30 yılı aşkın tarih boyunca kendilerini defalarca yeniden keşfediyor. Thrash metal köklerinden, Doom, güçlü metalcore etkileri sağlayan en son taksit olan Doom: The Dark Ages ile sonuçlanan çeşitli metal alt türlere girdi.
1993 yılında, orijinal Doom'un film müziği 80'lerin sonunda ve 90'ların başında metal sahnesinden büyük ölçüde etkilendi. Ortak yaratıcı John Romero, Pantera ve Alice gibi grupların E3M1 için kullanılan "Untitled" gibi parçalarda belirgin olan etkisini açıkça kabul etti: Pantera'nın "Ağzı" na çarpıcı bir şekilde benzer bir riff içeren. Daha geniş kıyamet skoru, metal ve şarbon seslerini yansıtarak, Mars'ın koridorları aracılığıyla Romero'nun yenilikçi av tüfeğine ve BFG oyunlarına benzer aciliyetle iterek thrash metal türünü kucakladı. Besteci Bobby Prince'in zamansız müziği, oyunun kendisi kadar ikonik kalan oyunun silah oyununun ritmini mükemmel bir şekilde tamamlıyor.
Doom: The Dark Ages - Oyun Ekran Görüntüleri
6 resim 
On yılı aşkın bir süredir Doom, hızlı tempolu oyununu parçalama puanıyla hizalamaya devam etti. Bununla birlikte, Doom 3'ün 2004'te serbest bırakılması, deneysel hayatta kalma korkusuna doğru bir kayma oldu. Bu yeniden icat, yeni bir ses gerektiren daha yavaş, daha kasıtlı bir hız getirdi. Trent Reznor başlangıçta Doom 3'ün tüm ses tasarımını düzenlemeye çalışsa da, sonunda oyunun temasını besteleyen Chris Vrenna ve Clint Walsh'du ve Tool'un ilerici metal tarzından ilham aldı. Doom 3'ün ana teması, Tool'un Lateralus albümüne sorunsuz bir şekilde sığabilir ve oyunun ürkütücü bilim kurgu atmosferini karmaşık zaman imzaları ve rahatsız edici ses manzaralarıyla tamamlayabilir.
Doom 3'ün ticari başarısına rağmen, hayatta kalma korku yaklaşımı artık seride bir anomali olarak görülüyor. 2000'li yılların başları, Call of Duty ve Halo gibi başlıkların türü etkilediği FPS oyunları için dönüştürücü bir dönemdi. Benzer şekilde, metal müzik kendi değişikliklerinde geziniyordu, Nu-Metal dönemi daha çeşitli seslere yol açtı. Doom 3'ün film müziği, Tool'dan etkilenen film müziği, Tool'un LaterAlus'uyla aynı efsanevi statüye ulaşmasa bile, oyunun tonuyla iyi yankılanan uygun bir seçimdi.
Doom 3'ten sonra, dizi zorlu bir gelişme dönemi ile karşı karşıya kaldı. Marty Stratton ve Hugo Martin tarafından yönetilen 2016'da nihai yeniden başlatma, Doom'u yeniden canlandırılmış bir yaklaşımla köklerine geri döndürdü. Besteci Mick Gordon, alt bas frekanslarını ve beyaz gürültüsü içeren bir film müziği hazırladı ve Meshuggah gibi bantların yoğunluğunu yineleyen kalpli bir deneyim yarattı. Oynanabilir bir djent albümüne benzeyen Doom 2016'nın skoru, oyunun hızlı tempolu aksiyonunu mükemmel bir şekilde tamamladı ve muhtemelen orijinali bile aşan en çok beğenilen video oyunu film müziklerinden biri haline geldi.
Takip, Doom Eternal (2020), Gordon'un dönüşünü gördü, ancak film müziğinin yaratılışı kimlik yazılımı ile anlaşmazlıklar tarafından gölgelendi. Buna rağmen, Gordon'un etkisi, müziğin daha modern bir metalcore tarzına dönüştüğü açıktır ve türün 2010'ların sonunda ve 2020'lerin başında önemini yansıtır. Doom Eternal'ın film müziği, ezici arızaları ve elektronik unsurları ile, serine yeni boyutlar katan platform ve bulmaca bölümlerini içeren oyunuyla iyi hizalanıyor.
Şahsen, Doom 2016 benim favorim olmaya devam ediyor, tıpkı birkaç yıl önce Rawer Metalcore albümleri için tercihim gibi. Doom Eternal, mükemmel olsa da, mimarlar gibi grupların son çalışmalarının daha önceki, daha viseral albümleriyle nasıl eşleşmediğine benzer şekilde benim için aynı yoğunluğu yakalamıyor. Bununla birlikte, birçok taraftar Doom'u Ebedi'ye yüksek saygıyla tutar ve cesur deneylerini takdir eder.
Doom: Dark Ages, dizi için heyecan verici bir evrim sunuyor. Son Xbox geliştiricisi Direct'te ortaya çıkan, Ebedi'nin hızlı tempolu dikeyliğinden ayrılan yenilenmiş bir savaş stilini sergiliyor. Bunun yerine, kaptan Amerika benzeri bir kalkanla daha yavaş bir hız getirerek düşmanlarla doğrudan yüzleşmeleri teşvik ediyor. Bu yaklaşım, orijinal Doom'un koridor tabanlı savaşına geri döner, ancak 30 katlı mekanikler ve yangın soluyan ejderhalar gibi yeni unsurlarla güçlendirir.
Hareketi bitirerek hazırlanmış Dark Ages'in film müziği, hem geçmiş hem de şimdiki bir dizi metal etkisinden yararlanıyor. Yavaş, daha ağır anlar, daha geleneksel thrash unsurları orijinal kıyametin sesine başını sallarken, Knocked Loose gibi bantların çalışmalarını yansıtıyor. Bu füzyon, oyunun hem ağır hem de çevik olabilen bir film müziği gerektiren, Mech savaşlarından ejderha uçuşlarına kadar çeşitli oyunlara uyan yeni savaş stiliyle eşleşmeyi amaçlıyor.
Doom: The Dark Ages'in oyunu tam olarak ortaya çıkmasını beklediğimiz için, ID yazılımının yeni etkileri benimseyerek dizinin mirası üzerine inşa ettiği açıktır. Mitolojik yaratıkların ve dev mekaniklerin eklenmesi, tipik olarak Doom'un "Yerde Botlar" yaklaşımı ile ilişkili olmayan heyecan verici unsurlar sunar. Bu evrim, elektronik, hip-hop ve hiperpop etkilerini başarıyla harmanlayan modern metal müziğinde görülen deneyleri yansıtıyor. Dark Ages, yenilikçi oyunu ve metal müziğin sınırlarını zorlamaya devam eden bir film müziği ile Doom serisine heyecan verici bir ek olmayı vaat ediyor.
