Yoko Taro, znany twórca Nier: Automata i Drakengard , niedawno omówił głęboki wpływ ICO na gry wideo jako medium artystyczne. Wydany w 2001 roku dla PlayStation 2, ICO osiągnął status kultowy ze względu na minimalistyczną estetykę i sugestywną, bez słowa.
Taro podkreśliła innowacyjną podstawową mechanikę gry - kierując Yorda, trzymając ją za rękę - jako rewolucyjne odejście od ustalonych norm rozgrywki. Zauważył: „miał ICO nosić walizkę wielkości dziewczyny, byłoby to niezwykle frustrujące”. Nacisk na prowadzenie kolejnej postaci był przełomowy, wymagający konwencjonalnych modeli interakcji gry.
W tym czasie udany projekt gry często priorytetowo traktował angażującą rozgrywkę nawet z uproszczoną wizualizacjami. ICOJednak priorytetowo priorytetem głębokość emocjonalną i rezonans tematyczny nad czysto mechanicznymi innowacjami. Taro uważa, że ICO wykazał, że sztuka i narracja mogą być integralną częścią rozgrywki, a nie tylko dodatkowymi elementami.
Nazywając ICO „Epoch-robienie”, Taro pochwalił swój wpływ na rozwój gry. Pochwalił jego zdolność do przekazywania głębokiego znaczenia poprzez subtelne interakcje i atmosferyczne budowanie świata.
Poza ICO , Taro cytowany Undertale (Toby Fox) i Limbo (PlayDead) jako podobnie wpływowe tytuły. Argumentował, że te gry rozszerzyły ekspresyjny potencjał interaktywnych mediów, udowadniając zdolność gier wideo do głębokiego rezonansu emocjonalnego i intelektualnego.
Uznanie Taro dla tych gier oferuje cenny wgląd w kreatywne odwierty jego własnej pracy, dodatkowo podkreślając ewolucję gier wideo jako potężnej i wszechstronnej formy sztuki.
